WAŻNY TEMAT: Polowanie na czarownice

Co nas obchodzi jakieś 6 tysięcy złotych na lokalną fundację, skoro właściciele jednego z „mediów” inkasują prawie tyle samo miesięcznie od Starostwa Powiatowego w Kętrzynie? Ta sama fundacja, która organizuje spotkania wspierające kobiety, aktywizuje seniorki, działa charytatywnie i edukacyjnie – musi tłumaczyć się z każdego grosza, a nawet za śliwki w czekoladzie! A tymczasem ci, którzy przez lata korzystali z publicznych pieniędzy, nie robiąc nic pożytecznego dla społeczności, nadal żyją wygodnie z powiatowego budżetu.

Jak ujawnił profil Conas.pl, już w styczniu 2025 roku wystawiono pierwszą fakturę na kwotę 5400 zł brutto za publikację materiałów w „Wiadomościach Lokalnych” – propagandowej gazetce wydawanej za publiczne pieniądze. Według umowy, wybrane medium ma przygotowywać przynajmniej trzy strony formatu A3 miesięcznie. Prawdopodobnie łącznie za rok otrzyma ponad 64 tysiące złotych– czyli ponad dziesięciokrotnie więcej niż suma przekazana fundacji, którą w ostatnich tygodniach tak głośno atakowano.

Warto w tym miejscu zadać pytanie, co dokładnie zrobiono z tych pieniędzy? Jaki konkretny pożytek społeczeństwu przynosi publikacja, która pełni funkcję tuby propagandowej, a nie obiektywnego medium informacyjnego? Dlaczego zamiast wspierać inicjatywy społeczne i działania integrujące lokalną społeczność, faworyzuje się jedną firmę, która od lat funkcjonuje w symbiozie z powiatowym samorządem?

Co ważne, gdy pojawiły się krytyczne głosy wobec tej praktyki – ruszyła kampania donosów. Jej celem stał się satyryczny profil społecznościowy Conas.pl, który od kilku miesięcy punktuje lokalne absurdy, parodiując władzę i jej medialnych sojuszników. Autor donosów próbuje zidentyfikować twórców tego profilu, kierując pisma do Policji. W ten sposób próbuje się zastraszyć osoby, które w sposób żartobliwy, ale celny pokazują patologie lokalnej władzy?

Na myśl przychodzi jedno stwierdzenie: „polowanie na czarownice” – termin znany z historii jako synonim irracjonalnych, emocjonalnych oskarżeń bez dowodów. Dziś to zjawisko powraca w nowej formie: zamiast sądów inkwizycyjnych – kieruje pisma do organów ścigania, by uciszyć krytykantów. Czy to próba stłumienia krytyki za pomocą zastraszenia? Zamiast dialogu – donos. Zamiast argumentów – ataki personalne. Zamiast debaty o sensownym gospodarowaniu środkami publicznymi – próba zniszczenia każdego, kto zadaje pytania.

Wolność słowa to fundament demokracji, a pytania o sposób wydawania publicznych pieniędzy są przejawem odpowiedzialnej postawy obywatelskiej. Coraz częściej jednak obserwujemy sytuacje, w których osoby aktywne społecznie – zamiast uznania – spotykają się z próbami dyskredytacji. Media sprzyjające lokalnej władzy atakują tych, którzy mają odwagę mówić inaczej, a urzędowe środki wykorzystywane są do wywierania presji na obywateli zadających niewygodne pytania.

Nie chodzi tu już o pieniądze. Chodzi o prawo do pytań. O prawo do ironii. O prawo do niezgody. Jeśli pozwolimy na to, by kneblowano usta fundacjom, aktywistom, czy nawet autorom żartobliwych profili, to za chwilę nikt nie będzie czuł się bezpieczny, by cokolwiek powiedzieć w lokalnej przestrzeni.

Bo jeśli jeden z największych problemów powiatowych władz to… profil satyryczny – to może to nie z profilem coś jest nie tak, tylko z tymi, którzy go nie potrafią znieść.