KĘTRZYN: Apel mieszkańców w sprawie lasku na Górce Poznańskiej

Zwykliśmy mawiać „Nie szkoda róż, gdy płoną lasy” i oby nie spłonął na ołtarzu przedwyborczych obietnic i w ogniu politycznych dyskusji nasz kętrzyński las na poznańskiej górce. Wokół terenu zrobiło się głośno w drugiej połowie sierpnia minionego roku, kiedy między drzewa wjechał ciężki sprzęt niszcząc ekosystem najbliższego Kętrzynianom lasu.

Harwestery to specjalistyczne maszyny, które są w stanie zautomatyzować cały proces wycinki – od przecięcia pnia, przez obróbkę ścinki, aż do sortowania drzew i Forwardery wykorzystywane do transportu ściętych drzew z miejsca wycinki do miejsca zrzutu.

Mimo szybkiej reakcji aktywistów i mieszkańców okolicy, wycięto ogromną połać w centrum lasku. Pod ogromnymi kołami maszyn zmielone na pył legły nie tylko drzewa, ale również ściółka i miejsca gniazdowania leśnej zwierzyny. Przerażone zwierzęta [leśny drobiazg jak np.: wiewiórki] krążyły po okolicy w poszukiwaniu swoich zniszczonych domów.

W pracach „sanitarnych” jak je nazwał nadleśniczy Zenon Piotrowicz, nie uwzględniono faktu, że jest pełnia lata i zwierzęta mają małe lub są w okresach godowych, a na drzewach gniazdują ptaki. Sprzęt ruszył do bezwzględnej akcji wycinki, a na drogi i leśne ścieżki ruszyły służby ograniczające wstęp nieproszonym obserwatorom.

Mieszkańcy pobliskiego osiedla i naprędce mobilizowani mieszkańcy miasta wykonywali na bieżąco dokumentację fotograficzną składowanego wyciętego drewna i wnętrza lasu po wycince. Zaangażowali znajomych leśników i botaników do pilnej oceny sytuacji. Pod wpływem zasięgniętych opinii postanowili interweniować na LXII Sesji Rady Powiatu [odbyła się 28 sierpnia 2023r. – red.].

Sezon był wakacyjny i trudno było zwołać zainteresowane osoby, mimo, że sprawa leżała wielu osobom na sercu. Organizowanie akcji ostatecznie zajęła się garstka ludzi zebranych wokół jednej z aktywistek Beaty Ostrowskiej [obecnej kandydatki na radną do Rady Miasta z KWW Karol Lizurej]. Jej wystąpienie na Sesji otworzyło oczy radnym powiatowym, a może i Zarządowi powiatu na skalę problemu.

W efekcie prace najpierw zostały ograniczone na tyle, że w lesie pracowali już tylko pilarze, usuwający faktyczne suche i chore drzewa, a ostatecznie w ciągu dwóch -trzech dni działania te zostały całkowicie zakończone.

Nadleśniczy już na sesji zadeklarował wobec zebranych, że podjęte zostaną odnowienia leśne. Mimo, że jak stwierdził wówczas proszony o wsparcie, jeden z dzisiejszych kandydatów na radnego do Rady Miasta z KWW Blisko Ludzi: „nic się nie da zrobić i nie ma co się szarpać” znalazły się osoby, które podjęły rozmowy z przedstawicielami Nadleśnictwa Srokowo na temat dalszych losów i sposobów odbudowy utraconej różnorodności biologicznej na zdewastowanej części lasu.

Na wiosnę tego roku zaplanowane zostały w porozumieniu z aktywistami kolejne prace wspierające powrót lasu do dawnej przyrodniczej świetności. Oczywistym jest, że przyroda potrzebuje czasu, żeby zniwelować destrukcyjne efekty działalności człowieka. Tym ważniejszy jest obecnie spokój na tym terenie.

W porozumieniu z aktywistami Nadleśnictwo Srokowo podjęło się zabezpieczenia terenów leśnych przed zaśmiecaniem czy chuligańskimi aktami zniszczenia. Dziś na Górce Poznańskiej są wyznaczone miejsca do gromadzenia śmieci dla spacerowiczów, jest monitoring leśnych ścieżek, na które wysypano ekologiczne kruszywo utwardzające, nieszkodliwe dla zwierząt.

Zadziwiające są w tym kontekście rewelacje niektórych kandydatów na radnych, którzy zgłaszają rewolucyjne pomysły „zagospodarowania” tzw. Górki Poznańskiej. Gdzieście byli Państwo Kandydaci, kiedy należało pilnie interweniować, kiedy potrzebne były rzetelne opinie o stanie lasu i wsparcie obywatelskie wobec machiny urzędniczej?

Do redakcji temat wówczas zgłosiły dwie osoby, na sesję rady powiatu przyszło ich kilka, a dziś odzywają się wśród Was głosy o potrzebie wkroczenia na teren lasku z waszymi innowacyjnymi pomysłami. Lasek na Górce Poznańskiej ma swoich społecznych opiekunów, odwiedzających to miejsce codziennie od wielu lat i z ich strony pada solenne zapewnienie, że jedyne czego teraz potrzeba laskowi na Górce Poznańskiej, to SPOKÓJ I CISZA.